هایپردونتیا (تعدد دندانی) چیست؟

هایپردونتیا

هایپردونتیا (تعدد دندانی)

رویش دندان اضافی در دهان اختلالی است که آن را تحت عنوان هایپردونتیا می‌شناسند. این اختلال هم می‌تواند بر دندان‌های شیری کودکان تأثیر بگذارد و هم بر دندان‌های دائمی. اگر اقدامات درمانی مناسب برای برطرف کردن آن در نظر گرفته نشود، ممکن است آرایش طبیعی دندان‌ها را در دهان به هم بریزد. این مسئله بخصوص می‌تواند برای کودکان آزاردهنده باشد و در آینده برای‌شان مشکل‌ساز شود.

این مطلب را به ارائه‌ی توضیحاتی جامع درباره‌ی هایپردونتیا اختصاص داده‌ایم؛ از علائم و علل شکل‌گیری آن گرفته تا چگونگی روند درمانی مناسب برای برطرف کردن آن آن و دیگر مسائل. با ما همراه باشید.

  • رویش دندان اضافی یا هایپردونتیا چیست؟ (تعریف اختلال به‌همراه سایر اطلاعات اولیه)
  • علائم و نشانه‌های رویش دندان اضافی
  • انواع دندان اضافی
  • طبقه‌بندی دندان‌های اضافی با توجه به محلی که در آن درمی‌آیند
  • علل درآمدن دندان اضافی
  • عوارض و مشکلات احتمالی دندان اضافی
  • روند تشخیص وجود دندان اضافی
  • روند درمان و کشیدن دندان اضافی
  • آیا امکان پیشگیری از رویش دندان اضافی وجود دارد؟
  • رویش دندان اضافی تا چه حد رایج است؟

جهت تهیه بیمه دندانپزشکی با ما همراه باشید

رویش دندان اضافی یا هایپردونتیای دندان چیست؟

  • هایپردونتیا یا رویش دندان اضافی همان طور که از نامش برمی‌آید به اختلالی گفته می‌شود که طی آن، علاوه بر دندان‌های طبیعی و معمولی که همه‌ی ما انسان‌ها داریم، یک یا چند دندان دیگر روی قوس دندانی پدیدار می‌شوند.
  • انسان تا پیش از دوازده سالگی، مجموعا ۲۰ دندان دارد؛ به این‌ها دندان‌های اولیه یا شیری می‌گوییم. از دوازده‌سالگی به بعد این دندان‌ها به‌خودی‌خود لق می‌شوند، می‌افتند و دندان‌های دائمی به‌مرور جایگزین‌شان می‌شوند. تعداد این دندان‌ها ۳۲ عدد است. نهایتا تا ۲۱ سالگی رویش دندان‌های دائمی به پایان می‌رسد. با این تفاسیر، هر دندانی که اضافه بر این ۳۲ دندان در دهان پدیدار شود، دندان اضافی نام خواهد گرفت.
  • در بیشتر کسانی که از این اختلال رنج می‌برند، تنها یک دندان اضافی مشاهده می‌شود. درآمدن دندان‌های بیشتر با اختلالات و بیماری‌های ژنتیکی نظیر سندرم گاردنر ارتباط پیدا می‌کند که نسبتا نادر هستند.
  • علت دقیق بروز این اختلال هنوز مشخص نشده است. به همین خاطر پیشگیری از آن هم تقریبا عملی نیست. البته با تشخیص زودهنگام اختلال می‌توان از ناراحتی‌های بیشتر پیشگیری کرد؛ فرضا اینکه اجازه نداد ظاهر را تحت‌تأثیر قرار بدهد یا رویش دندان‌های طبیعی را دچار مشکل کند.
  • چگونگی روند درمانی هایپردونتیا به مسائلی نظیر محل درآمدن دندان، نوع و اندازه‌ی آن ارتباط پیدا می‌کند. این روند با معاینه و انجام آزمایش‌های لازم در دندانپزشکی زیبایی مشخص خواهد شد. در بعضی موارد خارج کردن دندان اضافی نیازمند انجام عمل جراحی خواهد بود. اگر کسی که کشیدن یا خارج کردن دندان را انجام می‌دهد، تخصص و تجربه‌ی کافی داشته باشد، انتظار عارضه‌ی دیگری را نباید داشته باشید؛ پس از گذراندن دوران ریکاوری کاملا به حالت عادی بازخواهید گشت.

آیا میدانید قیمت ارتودنسی دو دندان جلو با مهراز کارت 30% کاهش هزینه دارد؟

علائم و نشانه‌های رویش دندان اضافی (هایپردونتیا یا تعدد دندانی)

بارزترین نشانه‌ی اختلال هایپردونتیا ، رویش دندانی اضافی در قسمت عقبی یا نزدیک به دندان‌های دائمی است. دندانی اضافی که خودمان قادر به دیدن آن باشیم. افراد بالغ در مقایسه با کودکان بیشتر در معرض این اختلال قرار می‌گیرند. به‌علاوه رویش دندان اضافی در مردان تا دوبرابر شایع‌تر از زنان است. به محض مشاهده‌ی دندان اضافی باید با مراجعه به بهترین دنداپزشکی زیبایی اقدام به خارج کردن آن کنید. رویش آن می‌تواند سلامت دهان و دندان را تحت‌تأثیر قرار بدهد؛ در بخش‌های بعدی مطلب به‌طور جزئی‌تر به معرفی اثرات سوء آن بر سلامت دهان و دندان خواهیم پرداخت. علائم و نشانه‌های در آمدن دندان اضافی بسته به شرایط هر شخص ممکن است متفاوت باشد. اما به‌طور کلی احتمالا شامل یکی از موارد زیر می‌شود:

  • همراه با درد نیست، اما ممکن است حالت معمول جویدن و صحبت کردن را مختل کند.
  • در بعضی موارد همراه با متورم شدن دهان و درد است؛ بخصوص اگر تعداد دندان‌های اضافی درآمده بیشتر از یکی باشد.
    دندان‌های اضافی ممکن است به دیگر دندان‌های طبیعی فشار وارد کنند و سبب کج شدن آن‌ها بشوند.
  • ممکن است تعادل معمولی و طبیعی میان فک بالا و پایین را به هم بزنند.
  • به وجود آوردن مشکلات از لحاظ ظاهر و زیبایی.

قیمت ارتودنسی دندان های جلو با کاهش هزینه مهراز کارت چقدر است؟

انواع دندان اضافی(هایپردونتیا یا تعدد دندانی)

دندان‌های اضافی بر اساس شکل یا موقعیت‌شان در دهان به انواع مختلفی تقسیم بندی می‌شوند.

انواع دندان اضافی به تمایز شکل عبارت‌اند از:

دندان تکمیلی:

این نوع دندان اضافی از لحاظ شکل کاملا شبیه به دندانی است که نزدیک به آن درمی‌آید. معمولا در آخر ردیف دندان‌ها یافت می‌شود (مثلا در آخر ردیف دندان‌های قدامی یا آسیاب کوچک و الی آخر.) و نسبت به سایر اشکال شایع‌تر است. دندان تکمیلی معمولا نزدیک به دندان‌های پیشین یا قدامی درمی‌آید. با وجود این امکان رویش آن در کنار دندان‌های آسیاب کوچک و آسیاب بزرگ هم ممکن است.

دندان زگیلی:

شکل دندان زگیلی به این صورت است که تعداد برآمدگی‌های موجود بر آن بیشتر است. ریشه‌ی این نوع دندان اضافی در مقایسه با دندان‌های قدامی دائمی کمی دیرتر رشد می‌کند. دندان زگیلی معمولا به‌صورت جفتی درمی‌آید. مکان آن‌ها هم بیشتر نزدیک ردیف بالایی دندان‌های قدامی در دهان است. رویش این نوع دندان اضافی کمتر شایع است و معمولا رویش دندان‌های قدامی را به تأخیر می‌اندازند. ظاهر خوشایندی ندارند و بهتر است در صورت مشاهده‌ی اولین نشانه‌ها به دندانپزشکی زیبایی مراجعه و برای خارج کردن آن‌ها اقدام کنید.

 ادونتمای کمپوند:

اصطلاح ادونتما به‌طور کلی اشاره به تومورهای اپنتوژنیک دارد. این نوع دندان اضافی متشکل از چند شکل دندان‌مانند کوچک دیگر است که نزدیک به هم در می‌آیند.

ادونتمای کمپلکس یا بغرنج:

برخلاف ادونتمای کمپوند، در این نوع بافت یا توده‌ای در لثه تشکیل می‌شود و تعدادی دندان اضافی کوچک بدون نظم خاصی در آن پدیدار می‌شوند.

دندان مخروطی:

شکل دندان مخروطی به این صورت است که قسمت پایینی آن بزرگ‌تر است و هرچه به سمت بالا بیاییم، کوچک‌تر می‌شود. نظر به این مسئله شکلی تیزمانند، شبیه به میخ پیدا می‌کند. زمان رویش این دندان معمولا به دورانی مربوط می‌شود که ریشه‌ی دندان‌های قدامی در حال شکل گرفتن هستند. در واقع همزمان با این دوران ریشه‌ی دندان مخروطی هم رشد می‌کند؛ و بعضا حتی قبل‌تر از آن.

طبقه‌بندی دندان‌های اضافی

  • پارامولر: دندانی اضافی در قسمت عقبی دهان پدیدار می‌شود؛ در مجاورت با دندان‌های آسیاب.
  •  دیستومولر: به زمانی اشاره دارد که دندان اضافی در ردیف دندان‌های آسیاب در می‌آید، نه اطراف آن‌ها.
  • مزیودنس: دندان اضافی پشت سر یا اطراف دندان‌های قدامی در می‌آید. دندان‌های قدامی چهار دندان صاف در قسمت جلویی دهان هستند که برای جویدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. این شایع‌ترین محل درآمدن دندان اضافی است.

درآمدن دندان اضافی معمولا همراه با درد نیست. با وجود این، گاهی به‌مرور زمان به لثه و فک فشار وارد می‌کند و سبب تورم و درد گرفتن این دو می‌شود. در صورت مشاهده‌ی اولین نشانه‌ها حتما به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید مراجعه و جهت طی کردن روند درمانی مناسب اقدام کنید.

علل رشد دندان اضافی

به‌طور کلی علت اصلی درآمدن دندان‌های اضافی چندان برای محققان مشخص نیست. با وجود این، به نظر می‌رسد با تعدادی از اختلالات وراثتی در ارتباط باشد. از جمله این اختلالات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سندرم گاردنر: نوعی اختلال ژنتیکی نادر است. از جمله نشانه‌های آن می‌توان به کیست‌های پوستی و بزرگ شدن جمجمه اشاره کرد.
  • سندرم اهلرز-دانلوس: این سندرم هم نوعی اختلال ژنتیکی است. باعث شل شدن مفاصل می‌شود و به‌سادگی امکان در رفتن آن‌ها وجود خواهد داشت. کبودی وقت‌وبی‌وقت پوست و درد گرفتن ماهیچه‌ها و مفاصل از دیگر نشانه‌های آن هستند.
  • بیماری فابری: سندرم دیگری است که باعث توقف تعریق می‌شود. درد گرفتن دست‌ها و پاها، پدیدار شدن دانه‌های قرمز یا آبی رنگ در سطح پوست و درد گرفتن ناحیه‌ی شکم از جمله نشانه‌ها و عوارض آن هستند.
  • کلیدو کرانیال دیسپلازی: نوعی بیماری استخوانی است که باعث رشد غیرمعمولی جمجه و ترقوه می‌شود.
    البته در نظر داشته باشید که موارد یادشده صرفا احتمال دارد علت درآمدن دندان اضافی باشند و علت قطعی نیستند. در صورت مواجه با این اختلال می‌توانید با مراجعه به دندانپزشکی زیبایی از علت اصلی مسئله مطلع شوید.

عوارض و مشکلات احتمالی دندان اضافی

دندان اضافی می‌تواند به‌مرور زمان هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ عملکرد مناسب دندان‌ها، اختلالاتی را ایجاد کند. از این رو بهتر است در همان مراحل اولیه با مراجعه به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید نسبت به طی کردن روند درمانی مناسب اقدام کنید. از یک سو ممکن است رویش طبیعی دندان‌ها را به هم بزند و آن را دچار اشکال کند. در بعضی موارد نادر حتی به دندان طبیعی می‌چسبد و جزئی از آن می‌شود. از سوی دیگر می‌تواند باعث ازدحام یا تجمع دندان‌ها بشود.

در واقع دندانی که به‌طور طبیعی و صاف در حال رویش است، با پیدایش دندانی دیگر ممکن است روی آن بیفتد و کج بشود. ازدحام دندان‌ها می‌تواند صحبت کردن، غذا خوردن، سلامت دهان و دندان و حتی عزت نفس را تحت تأثیر قرار بدهد. عارضه‌ی دیگر دندان اضافی که باز هم تقریبا نادر است، شکل گرفتن کیست یا تومور در اطراف آن است. زمانی که برای درمان به دندانپزشکی زیبایی مراجعه می‌کنید، با عکسبرداری وجود یا نبودن کیست یا تومور مشخص می‌شود؛ اگر حالت دوم باشد، کشیدن دندان‌های اضافی الزامی خواهد بود.

دیگر عارضه‌ی احتمالی رویش این دندان‌ها جابه‌جایی دندان‌های طبیعی است. میزان این جابه‌جایی بسته به چگونگی وضعیت دندان‌های اضافی می‌تواند از چرخشی جزئی تا جابه‌جایی کامل متفاوت باشد. جابه‌جایی تاج دندان‌های قدامی یکی از عارضه‌های شایعی است که در بسیاری از موارد مشاهده می‌شود.

از دیگر عوارض و مشکلات شایع ناشی از درآمدن دندان‌های اضافی :

  • رویش دندان‌های اضافی فضایی را در لثه اشغال می‌کند. به‌دنبال این مسئله ممکن است دندان‌های طبیعی فضای کافی برای درآمدن پیدا نکنند و در نتیجه رویش‌شان به تأخیر بیفتد.
  • کودکانی که از این مسئله رنج می‌برند، ممکن است آرایش دندان‌ها در دهان‌شان به‌شدت تحت‌تأثیر قرار بگیرد.

روند تشخیص وجود دندان اضافی(هایپردونتیا)

زمانی که به دندانپزشکی زیبایی مراجعه می‌کنید، با استفاده از آزمایش‌ها و تست‌های زیر اقدام به تشخیص وجود دندان اضافی خواهند کرد:

  • ابتدا دندانپزشک متخصص به روال معمول وضعیت دندان و دهان را به‌طور کامل معاینه خواهد کرد.
  • وضعیت سلامت و سابقه‌ی بیماری بررسی خواهد شد. هدف این است که ببینند شخص از بیماری‌ها یا اختلالات ژنتیکی رنج می‌برد یا خیر.
  • عکسبرداری دقیق از قسمت‌های مختلف دهان انجام خواهد گرفت تا در صورت وجود دندان اضافی زیر لثه از مسئله مطلع شوند.
  • اگر دندان‌های اضافی زیر لثه باقی مانده باشند، احتمالا استفاده از سی تی اسکن برای مشاهده‌ی آرایش دقیق دندان‌ها الزامی خواهد بود.

ریشه دندان اضافی

مسئله‌ای که باید در نظر داشته باشید این است که تعدادی از اختلالات و بیماری‌های مرتبط با دهان و دندانِ دیگر علائمی شبیه به هایپردونتیا یا همان رویش دندان‌های اضافی دارند. نظر به این مسئله آزمایش‌ها و تست‌های بالا ممکن است کافی نباشند و دنداپزشک متخصص آزمایش‌های دیگری را هم در نظر بگیرد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی آزمایش‌های اضافی توصیه می‌شود به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید مراجعه کنید.

نکته‌ی دیگر این که روند تشخیص یاد‌شده و آزمایش‌های مذکور صرفا مربوط به زمانی است که دندان اضافی زیر لثه باقی مانده است. به عبارت دیگر هنوز فرصت رویش را پیدا نکرده است. در غیر این صورت و زمانی که دندان درمی‌آید و قابل‌رؤیت است، خودتان هم قادر به تشخیص مسئله خواهید بود.

روند درمان و کشیدن دندان اضافی

در بعضی موارد ممکن است نیازی به کشیدن دندان یا دندان‌های اضافی نباشد. در سوی دیگر اگر رویش آن زمینه‌ساز بروز اختلالات و مسائل دیگر بشود، کشیدن آن ضروری خواهد بود. این‌ها مسائلی است که در دندانپزشکی زیبایی و با مشورت با دندانپزشک متخصص راجع بهشان تصمیم‌گیری خواهد شد. به‌طور کلی، موارد زیر احتمال نیاز به کشیدن دندان اضافی و طی کردن روند درمانی را بیشتر می‌کنند:

  • اگر بیماری یا اختلال ژنتیکی سبب رویش دندان اضافی شده باشد.
  • اگر امکان جویدن مناسب مواد غذایی و خوراکی وجود نداشته باشد؛ یا آنکه به‌هنگام جویدن لب‌ها آسیب ببینند و زخم شوند.
  • اگر ازدحام دندان‌ها سبب ناراحتی و درد شده باشد.
  • اگر رویش دندان‌های اضافی امکان مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان به‌طور مناسب را از شما سلب کرده باشد؛ زمانی که دندان‌های اضافی قسمتی از دندان‌های اصلی و طبیعی را می‌پوشانند.
  • اگر هایپردونتیا از لحاظ ظاهری مشکلاتی به وجود آورده باشد؛ یا آنکه شخصی که از اختلال رنج می‌برد، از ظاهرش رضایت نداشته باشد.

تهدید سلامت دهان و دندان

اگر رویش دندان اضافی سلامت دهان و دندان را تحت‌تأثیر قرار داده باشد یا آنکه باعث بروز اختلالی دیگر شده باشد، مثلا ازدحام دندان‌ها یا به تأخیر افتادن رویش طبیعی دندان‌های اصلی، در این مواقع بهتر است هر چه سریع‌تر با مراجعه به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید نسبت به طی کردن روند درمانی و کشیدن دندان‌های اضافی اقدام کنید. در صورت نادیده گرفتن و پشت گوش انداختن این مسئله ممکن است با عواقب جدی‌تری روبه‌رو شوید؛ عفونت دندان، عفونت لثه، کج شدن دندان‌های اصلی و … از جمله این اختلالات هستند.

درد رویش دندان اضافی

در بعضی موارد که رویش دندان اضافی صرفا با دردی خفیف همراه است، امکان دارد کشیدن آن ضروری نباشد. با مصرف داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی نظیر ایپوبروفن می‌توان این درد خفیف را تاب آورد. راهکارهای خانگی درمان درد دندان هم برای تخفیف این درد مناسب خواهند بود.
البته در نهایت تصمیم درباره‌ی کشیدن یا نکشیدن دندان کاملا بستگی به شما خواهد داشت. این مسئله را هم در نظر داشته باشید که گاهی روند درمانی صرفا محدود به کشیدن دندان یا دندان‌های اضافی نمی‌شود. ممکن است پس از کشیدن دندان به پروسه‌های درمانی دیگری هم نیاز شود. فرضا اگر آرایش معمول دندان‌ها به‌هم‌ریخته باشد. بهتر است برای طی کردن پروسه‌های چنینی به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید مراجعه کنید.

آیا امکان پیشگیری از رویش دندان اضافی وجود دارد؟

به واسطه‌ی علت‌های رویش دندان‌های اضافی که پیش‌تر اشاره کردیم و معمولا ژنتیکی هستند، این امکان وجود ندارد. البته با در نظر داشتن مسائل زیر می‌توان در همان مراحل اولیه به وجود دندان اضافی پی برد و از بروز اختلال‌های جدی‌تر در آینده جلوگیری کرد:

  • با انجام آزمایش‌های ژنتیکی بر روی والدینی که مسبوق به سابقه هستند (در اختلال هایپردونتیا) و دیگر اعضای خانواده می‌توان احتمال وجود دندان‌های اضافی را در جنین ارزیابی کرد و از خطرات احتمالی آن مطلع شد.
  • کسانی که در خانواده‌شان سابقه‌ی رویش دندان اضافی وجود داشته است، بهتر است پیش از اقدام برای به دنیا آوردن کودک با پزشک متخصص مشورت کنند.
  • در حال حاضر تحقیقات و مطالعات علمی زیادی برای یافتن راهکار درمانی هایپردونتیای ناشی از اختلالات ژنتیکی جریان دارند. همین طور تحقیقاتی برای یافتن راهکارهایی برای پیشگیری از این اختلال. انتظار می‌رود در آینده از این لحاظ راهکارهای قطعی‌تر پیدا شود.

با این تفاسیر فعلا راهکاری برای پیشگیری از رویش دندان‌های اضافی وجود ندارد. اما توصیه می‌شود با معاینه‌ی منظم دندان‌ها نزد دندانپزشکی زیبایی از وجود اختلال در همان مراحل اولیه کسب اطلاع کنید. هر چه زودتر به وجود دندان اضافی پی ببرید، امکان بروز اختلالات دیگر کمتر خواهد شد.

رویش دندان اضافی (هایپردونتیا) تا چه حد رایج است؟

تقریبا چیزی بین ۱-۴ درصد مردم جهان به اختلال هایپردونتیا دچار می‌شوند. احتمال ابتلای مردان به آن دوبرابر زنان است. در بیشتر موارد رویش دندان اضافی محدود به یک دندان است و بیشتر از آن نمی‌شود. اما در سوی دیگر موارد نادری هم مشاهده شده‌اند که بیش از سی دندان اضافی پیدا کرده‌اند.

نکته‌ی دیگر اینکه امکان پیدایش هایپردونتیا در دندان‌های دائمی بیشتر از دندان‌های اولیه است. با این اوصاف کسانی که بین ۱۴-۶۰ سال سن دارند (یعنی زمانی که دندان‌های دائمی دیگر درآمده‌اند)، بیشتر از کودکان زیر ۱۳ سال در معرض آن قرار می‌گیرند. هایپردونتیا در شمار اختلالات مزمن قرار می‌گیرد؛ به این معنا که اگر روند درمانی مناسب برای برطرف کردن آن طی نشود، تا آخر عمر باقی می‌ماند و به‌خودی‌خود بهبود پیدا نمی‌کند.

جهت مشاهده هزینه دندانپزشکی سال کلیک کنید

نتیجه گیری از هایپردونتیا

اگر از اختلال هایپردونتیا رنج می‌برید، توصیه می‌شود در همان مراحل اولیه با مراجعه به بهترین دندانپزشکی زیبایی که در دسترس دارید برای درمان آن اقدام کنید. در غیر این صورت در آینده ممکن است با اختلالات جدی‌تری روبه‌رو شوید. این مسئله را هم در نظر داشته باشید که کشیدن دندان اضافی اساسا به‌مانند سایر دندان‌ها است. جدی‌ترین حالت این است که به دلایلی نیاز به جراحی پیدا کند. منظور اینکه با طی کردن روند درمانی در آینده دیگر هیچ مشکلی نخواهید داشت. تنها یک یا دو هفته پس از جراحی یا کشیدن دندان کمی ناراحتی و درد احساس خواهید کرد و بعد از آن، همه چیز به حالت اولیه برخواهد گشت.

جهت استفاده از خدمات دندانپزشکی ارزان با مشاورین مهرازکارت تماس حاصل نمائید.

منابع: الهام گرفته از مجموعه مقالات بین المللی ISI درباره ارتودنسی دندان

دانلود PDF مقاله

نظرات

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

  1. سلام وقت بخیر بچه من مشکلش اینه که تعداد بیشتر دندون تو دهنش رشد کرده الان ۸ سالشه ارتودنسی باید انجام بده؟ یا زوده

      • admin
      • مهر ۲۱, ۱۴۰۰

      با سلام حتما به دندانپزشک مراجعه کنید؛ بنا به تشخیص پزشک اورتودنسی انجام می‌شود.

  2. سلام این مشکل با ارتودنسی حل میشه؟

    1. با سلام بله. به صلاحدید پزشک دندانهای اضافه کشیده میشن و بعد ارتودنسی انجام میشه. https://mehrazcard.com/dental-orthodontic-prices/

    • mahsa
    • دی ۲۷, ۱۴۰۲

    مطلب مفیدی بود

  3. مهراز کارت رو حتما باید حضوری بگیریم؟

    1. سلام وقت بخیر خیر میتونید تلفنی و یا از طریق سایت هم دریافت کنید

دریافت مشاوره رایگان درمانی

.

دریافت مشاوره رایگان درمانی

.